Ezelinnenmelk is een duur en exclusief product. In de Oudheid werd ezelinnenmelk al bijzonder gewaardeerd. Cleopatra, koningin van Egypte, onderhield haar schoonheid door te baden in ezelinnenmelk. Ook de Romeinen gebruikten ezelinnenmelk om zijn therapeutische eigenschappen. Messalina, de vrouw van keizer Claudius, onderhield haar gezichtshuid door maskers met ezelinnenmelk, gedrenkt in sneetjes brood.

In de 18e en 19e eeuw wandelden groepen ezels door de straten van grote Europese steden, begeleid door handelaren. Ook in Amsterdam werden kuddes ezelinnen gehouden. Jacob Bicker Raije, bekend door zijn stadskronieken over Amsterdam, noteerde op 20 februari 1771 dat bij zware mist een ezelin te water raakte en verdronk. Ze maakte deel uit van een kudde ezelinnen die op weg was naar de huizen van Amsterdammers die hun melk wilden kopen.

Ezelinnenmelk was een populaire gezondheidsdrank die vanwege zijn voedzaamheid werd aanbevolen aan zwangere vrouwen, zuigelingen en ernstig zieken. Wie rijkdom wilde etaleren bestelde de ‘man met de ezelinnen’. Hij kwam dan aanzetten met vijftien ezelinnen en molk ze bij de klant voor de deur omdat men van mening was dat warme melk het meeste effect sorteerde. Omdat het een dure drank was werd de melk per glas verkocht.



Er waren in die tijd verschillende handelaren in ezelinnenmelk in de stad. Eén van de bekendste was de firma Roding in de Passeerdersdwarsstraat. De familie had daar een complex huizen, stallen en schuren. Deze firma heeft bestaan sinds 1823. Behalve ezelinnenmelk verkochten ze ook geitenmelk. In het midden van de 19e eeuw bezat het bedrijf zo’n 70 ezelinnen, een muilezel en 2 koeien. Volgens de advertentie kon men daar ook “Melkgevende en Rij-Ezelinnen” huren. Het bedrijf bleef bestaan tot 1904.