Meteen toen ik over de drempel stapte voelde ik het.
Grijsheid en kou overvielen me.

Op de Hovo cursus was Anna weer niet op komen dagen.
Mails beleven onbeantwoord.
Nu stond ik onaangekondigd in de gang, een rode kerstroos in de hand.
Ik luisterde naar het relaas van de val, het ziekenhuis, de revalidatie.
Monotoon en kleurloos klonk het.
Naast Anna de krukken en de rollator.

Na een uur liet ik mezelf uit.
De kou bleef de hele middag bij me.

Een paar dagen later kwam ik Anna op haar krukken tegen.
Haar lippen rood als de Kerstroos.

Renée



Een broze verzwakte stem neemt de telefoon op: de pianostemmer is ziek!
Ik ben ook ziek en kan geen fysieke hulp aanbieden. Wel luisteren.

Hij is alleen; dokter, assistente en buurvrouw bezoeken hem.
In de diepvries voldoende kant-en-klaar maaltijden.

Twee weken later; ik ben opgeknapt en bel de pianostemmer.
Nog steeds ziek!
Ik zeg dat ik hem later op de dag kippensoep kom brengen.

Dat is erg lief van je maar het hoeft niet!
Ik waardeer het zo, erg menselijk van je, maar het hoeft niet, herhaalt hij.
Ik luister naar hem.
Muziek luisteren gaat niet meer, want in deze conditie hoort hij alleen nog noten...
Zo aardig van je om aan me te denken...

Zalig Kerstfeest.

Carmen